Της Τζίλα Ζυλυφτάρι
Βεγγαλικά, χαμόγελα, φιλιά, φαγητό, αγαπημένα πρόσωπα κι ένα ζεστό «Καλή Χρονιά». Αυτή ήταν η εικόνα, η οποία υποδέχτηκε το 2020, με τα μάτια να ζωγραφίζουν τις εμπειρίες που ετοιμαζόταν να μας χαρίσει, με τραγούδια με χαρά.
Λίγοι μήνες ήταν αρκετοί για να αντιληφθούμε πως, τελικά, η νέα αυτή χρονιά δε θα θύμιζε σε τίποτα όλες τις προηγούμενες, κάνοντάς μας να εκτιμήσουμε αξίες, στις οποίες κλείναμε τα μάτια κάθε τέλος Δεκέμβρη, τότε που λέγαμε ότι ελπίζουμε η επόμενη χρονιά να είναι καλύτερη για εμάς.
Η καινούργια πραγματικότητα, με τον κίνδυνο του αόρατου εχθρού να παραμονεύει σε κάθε μας κίνηση, πήρε μακριά μας ορισμένες συνήθειες, τόσο δεδομένες και ανέγγιχτες στο πέρασμα του χρόνου, τις οποίες ποτέ δε θα φανταζόμασταν ως απούσες από το καθημερινό ρεπερτόριο.
Τι μας έλειψε, όμως, περισσότερο;
Τα συννεφάκια σκέψεων ολοένα και πληθαίνουν, μα τελικά η ουσία είναι πολύ πιο εξατομικευμένη.
Αγκαλιά
Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό και ως τέτοιο έχει ανάγκη την επαφή και κυρίως τη σωματική. Είναι αυτή η μαγική αίσθηση που μόλις δύο σώματα ενωθούν επικοινωνούν και ανταλλάσσουν αλήθειες, τις οποίες καμία γλώσσα δεν μπορεί να αρθρώσει. Κι όμως, η αγκαλιά, η πιο ζεστή έκφραση συναισθημάτων, φέτος αντικαταστάθηκε από τα εικονικά αυτοκόλλητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με μια προσομοίωση της πραγματικότητας, ή στην καλύτερη περίπτωση, με το τσούγκρισμα των παπουτσιών και τους διασταυρούμενους αγκώνες.
Ελευθερία
Το αιώνιο παράπονο των σπιτόγατων ήταν πως επιζητούσαν πάντα λίγο σπίτι ακόμα. Ποιος θα φανταζόταν, όμως, πως πλέον για να απομακρυνθείς έστω και για λίγο από αυτό θα πρέπει να το δηλώσεις στέλνοντας μήνυμα με την αντίστοιχη επιλογή; Η αίσθηση της ελευθερίας σπάει φραγμούς και όρια, ενώ σε κάνει να νιώθεις τόσο ισχυρός, ώστε να χαράξεις μόνος το δικό σου δρόμο με οδηγό τη βούληση. Να είσαι υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό σου. Τελικά πολύ μας λείπει…
Στόχοι και όνειρα
Η προστασία κατά του ιού στέρησε από άλλους μικρότερη κι από άλλους μεγαλύτερη δόση αισιοδοξίας. Η αβεβαιότητα επισκίασε τους στόχους, που στον απολογισμό του 2019 τέθηκαν, και η αιώρα των ονείρων συνεχίζει ανέμελη να κινείται με ρυθμό αργό.
Ίσως κλείνουμε συχνά το φως σε αυτό που ουσιαστικά πρέπει να αφουγκραστούμε. Πρόκειται για μια μικρή παύση, ένα διάλειμμα από την κανονικότητα, στην οποία πρέπει να αγαπιόμαστε και να χαμογελάμε. Τα καλύτερα, άλλωστε, έρχονται!
