Όταν ο ήλιος βγαίνει, τυφλώνει τα σύννεφα και τους διδάσκει να φεύγουν την κατάλληλη στιγμή. Εκείνα που πρέπει να αποχωρήσουν, όσο κι αν θέλουν να παραμείνουν, θα γίνουν παρελθόν και θα αφήσουν τη θέση τους στις χρυσές ακτίνες.
Το να μάθεις να προφέρεις τη λέξη «αντίο» δεν είναι εύκολο. Για την ακρίβεια, πρόκειται για την πιο δύσκολη λέξη της γλώσσας μας. Όμως, αν το μάθεις σου ανταποδίδει το καλό και σε μαθαίνει κι εκείνο να είσαι δυνατή, να προχωράς με χάρη ξυπόλητη κάτω από τα αστέρια του γαλάζιου χωρίς να φοβάσαι μη σε τρυπήσουν.
Με κάθε αντίο μαθαίνεις. Ακόμα και με εκείνα που δεν ήσουν έτοιμη να πεις, ή εκείνα που πολύ θα ήθελες να παρατείνεις. Όσα δεν πρόλαβες να εμπλουτίσεις με λέξεις ξένες, όπως τα συναισθήματα. Όσα με πράξεις κενές προσπάθησες να κρατήσεις.
Υπάρχουν κι εκείνα τα «αντίο» που προμηνύουν μια συνέχεια, όχι, όμως, και το μέλλον.
Μπορεί να ξανασυναντηθείτε, αλλά δε θα είναι ποτέ με την ίδια ιδιότητα. Ή τα άλλα, από αυτά που σε πονούν, γιατί έμειναν ανείπωτα και φυλακισμένα τα όνειρα.
Όμως, ο κανόνας τους παιχνιδιού λέει πως πρέπει να συνεχίσεις. Ποτέ να μη σταματάς όταν έρχεται εκείνη η ώρα. Να μη κοιτάς πίσω γιατί το μπροστά σε περιμένει και είναι πιο δυνατό από κάθε αντίστροφη κίνηση.
Ακόμα κι αν αγαπάς; Η ελευθερία του παραδείσου είναι που ερωτεύεσαι, η νηνεμία της ολοκλήρωσης μιας ιστορίας και οι ετοιμασίες για το ξεκίνημα μιας νέας, πιο ιδανικής στην περίσταση. Αυτό είναι αγάπη και όχι φυλακή.
Το φιλμ της παλιάς κασέτας τελειώνει και δεν υπάρχει άλλη μνήμη να σε χωρέσει. Η τέχνη του να λες «αντίο» σε ακολουθεί για πάντα κι όταν έρχεται δίπλα σου και με ένα χάδι σου δείχνει πως έφτασε η ώρα, να ανταποκρίνεσαι με χαμόγελο.
Η επιστροφή είναι πιο εύκολη, μα το «αντίο» επίπονο κι επίμονο. Ο εγωισμός αντιδραστικός, μα το χαμόγελο σωτήριο, βλέπεις η συνειδητοποίηση είναι εκείνη που σώζει τις αναμνήσεις, τα χαμόγελα και τα χρώματα που με λαχτάρα βουτούσες το κορμί και τη ψυχή σου.
Φύγε με ένα φιλί, πες το «αντίο» με ένα φιλί και τράβα πλώρη για έναν άγνωστο κόσμο. Αυτό είναι λύτρωση, ακόμα κι αν τελικά δεν πας πουθενά…
