Της Μάρως Καρούση
Δυστυχώς, οι καιροί τρέχουν με εκείνη την όχι και τόσο όμορφη και ομαλή ροή, όχι με τη μορφή της εξέλιξης αλλά με τη μορφή της συμπίεσης και αυτό μόνο καλό δεν κάνει στην ανθρώπινη φύση.
Αυτό λοιπόν μπορεί να αποβεί μοιραίο για τις σχέσεις, τα ιδανικά, τις αξίες μας και φυσικά και επόμενα, αναιρεί εκείνα τα στοιχεία που θεωρήθηκαν τόσο δεδομένα ώστε να εξαφανιστούν.
Έτσι λοιπόν, με την πάροδο αυτών των καιρών, το κύριο πρόβλημα μας φαίνεται πως βρίσκεται στις λέξεις. Όχι φυσικά με την τεχνοφοβική έννοια που μας ονομάζει άβουλα όντα μιας οθόνης αλλά με την ουσιαστική έννοια στις κρυμμένες έννοιες των λέξεων.
Ποιες είναι λοιπόν εκείνες οι λέξεις που ξαφνικά σταμάτησες να χρησιμοποιείς;
Ποια είναι εκείνα τα νοήματα που χάθηκαν από την καθημερινότητά μας;
Ευχαριστώ
Υπάρχει μια φράση που λέει πως η ευγένεια είναι δείγμα πολιτισμού, και ξέρεις κάτι; Είναι! Λειτουργούμε τόσο μηχανικά πλέον, κάνουμε τόσο ρομποτικές κινήσεις που ξεχνάμε να πούμε μια τόσο απλή λέξη, θεωρώντας την αυτονόητη. Το «ευχαριστώ».
Και δεν αναφέρομαι καν στα μεταφορικά, και πιο ουσιαστικά από όλα βέβαια «ευχαριστώ», αναφέρομαι σε εκείνα τα «ευχαριστώ» της καθημερινότητάς σου.
Στον άνθρωπο που σου φτιάχνει τον καφέ σου το πρωί, σε εκείνη την κοπέλα στο γραφείο που σε βοήθησε όταν είχες ανάγκη, στην πωλήτρια που σου βρήκε το νούμερο που ήθελες, στον άνθρωπο που σηκώθηκε να κάτσεις στο τρένο γιατί δεν αισθάνθηκες καλά.
Τίποτα δεν είναι αυτονόητο και το να ευχαριστείς τον άλλο πρώτα από όλα αγαλλιάζει τη δική σου ψυχή και στην τελική κάνει τον κύκλο της ευγένειας να λειτουργεί καλύτερα, πιο όμορφα, πιο γλυκά.
Συγγνώμη
Εδώ μιλάμε για την αντίθετη περίπτωση. Η λέξη αυτή έχει ειπωθεί τόσες πολλές φορές, χωρίς νόημα, με λιγότερο άλλες φορές, με περισσότερο άλλες. Το θέμα είναι ότι λόγω αυτής της συσσώρευσης των «συγγνώμη» μέσα μας, η έννοια πέρασε σε κορεσμό και πραγματικά και καθόλου στερεοτυπικά, χάθηκε το νόημα της.
Πες τα ουσιαστικά σου «συγγνώμη» μόνο όταν τα εννοείς. Και όταν νιώσεις ότι πρέπει να ειπωθούν, μην διστάσεις να το πεις, ψάχνοντας δικαιολογίες και ελαφρυντικά για τη θέση σου. Αν νιώσεις ότι πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη σε κάποιον που πλήγωσες, κάνε το!
Σ’ αγαπώ
Στις ερωτικές σου σχέσεις διστάζεις να το πεις πρώτη, για να μην εκτεθείς, για να μην φανείς συναισθηματικά ευάλωτη και έτσι πολύ απλά το «πνίγεις» μέσα σου.
Στις οικογενειακές και φιλικές σχέσεις από την άλλη, θεωρείται τόσο δεδομένο: «Μα προφανώς και αγαπώ τη μαμά μου, πρέπει να της το πω;». Ναι, πρέπει γιατί τίποτα στα συναισθήματα δεν πρέπει να θεωρείται σίγουρο ή ακόμα και να είναι, τι κακό έχει να τα λες δυνατά;
Γιατί βρες μου μια πιο όμορφη λέξη που μπορεί να ακούσει ένας άνθρωπος από το «Σ’ αγαπώ»;
