Της Γεωργίας Τζαγκαράκη
Όταν το γυναικείο φεμινιστικό κίνημα στο ξεκίνημά του ονειρευόταν το μέλλον, αναμφίβολα θα είχε ως δεδομένο ότι το πολύ μακρινό 2020 θα έβρισκε τις κοινωνικές ανισότητες εξισορροπημένες.
Καθώς έχουμε μπει πλέον σε αυτή τη δεκαετία και παρά τις μικρές νίκες που σημειώνουν διαρκώς οι γυναίκες στην κοινωνία, μπορούμε με βεβαιότητα να διαπιστώσουμε πως η κατάσταση παραμένει κάθε άλλο από ιδανική για τα κορίτσια, τις έφηβες, τις μητέρες και τις γιαγιάδες.
Ας εξετάσουμε επομένως, πέντε πολύ σημαντικές δομές, οι οποίες πρέπει το συντομότερο δυνατόν να βελτιωθούν, ώστε η σύγχρονη γυναίκα να βρει δικαίωση…
1. Υψηλότερες πιθανότητες φτώχειας
Η φτώχεια ήταν, είναι και θα είναι ένα τεράστιο ζήτημα που δεν θα λυθεί ποτέ για την ανθρωπότητα γενικά. Ωστόσο, ήξερες ότι οι γυναίκες υποφέρουν περισσότερο από τους άντρες και μάλιστα με μεγάλη διαφορά;
* Έχουν 35% περισσότερες πιθανότητες από τους άντρες να είναι φτωχές.
* 1 στις 8 γυναίκες παγκοσμίως ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
* 1 στις 3 ανύπαντρες μητέρες ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αυτά συμβαίνουν κυρίως επειδή οι γυναίκες έχουν πιο χαμηλούς μισθούς ακόμα και στις ίδιες δουλειές, βιώνουν μεγαλύτερη ανεργία και ειδικά οι ανύπαντρες μητέρες, ενώ λαμβάνουν και μικρότερες συντάξεις. Για να αλλάξει αυτό, θα πρέπει να γίνουν επενδύσεις σε βοηθητικά προγράμματα, να υπάρξει επαγγελματική κατάρτηση και πάνω απ’ όλα, εκπαίδευση.
2. Μειωμένη πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση
Υπάρχει στις ΗΠΑ ένα εκπληκτικό στατιστικό που δείχνει ότι οι γυναίκες που εισέρχονται από τα κολέγια της χώρας, είναι περισσότερες από τους άντρες. Ωστόσο, μην αφήνεται να σας ξεγελάει η γλώσσα των αριθμών. Αυτό το στατιστικό λάθος επιβεβαιώνεται κατά την αποφοίτηση, όπου το 1/3 των εν λόγω γυναικών τα έχει παρατήσει, επειδή δεν μπορεί να αντέξει τα δίδακτρα ή ακόμα και εξαιτίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
* Μόνο το 7% των ανύπαντρων μητέρων έχει αποφοιτήσει από κάποιο ανώτατο ίδρυμα.
* Μία γυναίκα που δεν έχει πτυχίο πανεπιστημίου εισπράττει 67% λιγότερα χρήματα από κάποια με bachelor και κατά συνέπεια χειρότερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και περισσότερες πιθανότητες να ζήσει λιγότερο.
Η πρόσβαση στην ανώτερη εκπαίδευση λοιπόν θα βοηθήσει τις γυναίκες όχι μόνο στο να ξεφύγουν από τη φτώχεια, αλλά και στο να κάνουν πιο ορθές επιλογές για εκείνες, τα παιδιά τους και να έχουν μεγαλύτερη και πιο ποιοτική ζωή.
3. Ενδοοικογενειακή βία
Από το 2001 έως και το 2012, στις ΗΠΑ, καταμετρήθηκαν 1.766 δολοφονημένες γυναίκες από τους συζύγους τους! Το νούμερο είναι πραγματικά απίστευτο και ειδικά εάν φανταστεί κανείς το τι μπορεί να συμβαίνει στις πιο υποανάπτυκτες χώρες του κόσμου.
* 4 στα 5 θύματα ενδοοικογενειακής βίας είναι γυναίκες.
* Κάθε χρόνο περισσότερες από 40 εκατ. γυναίκες παγκοσμίως βιώνουν σωματική ή ψυχολογική βία στο σπίτι.
* Μόνος στις ΗΠΑ 3 γυναίκες τη μέρα δολοφονούνται από τους συντρόφους τους.
Σε ποσοστό 76% οι φτωχότερες γυναίκες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο πρόβλημα σε σχέση με τις πιο ευκατάστατες οικονομικά. Για να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα, εκτός από τη βελτίωση των μισθών, θα πρέπει οι γυναίκες να μαθαίνουν από πολύ νωρίς το πώς να αντιμετωπίζουν αυτά τα φαινόμενα και να έχουν την απαραίτητη υποστήριξη από τις κοινότητες.
4. Απουσία από τα κέντρα αποφάσεων
Μπορεί το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες να υφίσταται για περίπου 100 χρόνια, αλλά μόλις από τα ’70s ξεκίνησαν να θέτουν σοβαρά υποψηφιότητες για τα υψηλά αξιώματα.
* Μόλις το 11% των αξιωμάτων παγκοσμίως καλύπτεται από γυναίκες.
* Από τους 50 εκπροσώπους του Κονγκρέσου στις ΗΠΑ μόλις οι 6 είναι γυναίκες.
Εάν δεν αποφασίσουν οι ίδιες οι γυναίκες να εμπιστευτούν και να υποστηρίξουν γυναίκες υποψήφιους, μην περιμένουν ότι θα το κάνουν οι άντρες.
5. Μη δικαίωση των υποθέσεων βιασμού
Στις ΗΠΑ θεωρούν τον βιασμό ως μία ξεχωριστή υποκουλτούρα που νοσεί. Γενικότερα όλες οι κοινωνίες του κόσμου έχουν αποτύχει στο να ορίσουν τον βιασμό ως ένα απόλυτα ειδεχθές έγκλημα και να το τιμωρήσουν όπως του αρμόζει. Η συνέπεια είναι να έχουμε σιωπηλά θύματα που υποφέρουν και μικρές ποινές στους ενόχους.
* Για κάθε 1.000 υποθέσεις βιασμού που φτάνουν στο δικαστήριο, οι 994 θύτες κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι!
* 2 στις 3 υποθέσεις βιασμού δεν καταγγέλλονται καν από τα θύματα, που φοβούνται για τη ζωή τους, την αξιοπρέπειά τους ή ακόμα και για το ότι δεν θα δικαιωθούν.
Η ανάγκη για μεγαλύτερες ποινές και προστασία των θυμάτων είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Κυρίως όμως ως κοινωνία οφείλουμε να τοποθετήσουμε τον βιασμό στην κατηγορία των πολύ σκληρών εγκλημάτων κατά της ζωής και να προσφέρουμε υποστήριξη και σιγουριά σε όλες τις γυναίκες που οφείλουν να καταγγείλουν τα δικά τους περιστατικά.
