Της Σοφία Ψύλλια
Το ερώτημα δεν είναι αν γεννιέσαι ή γίνεσαι ομοφυλόφιλος. Το πραγματικό ερώτημα είναι, το γιατί πρέπει να δικαιολογήσεις την ερωτική σου ταυτότητα. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα κατάλοιπα προκαταλήψεων στην Ελλάδα για αυτό το θέμα, όμως τα τελευταία χρόνια η ομοφυλοφιλία γίνεται αποδεκτή από περισσότερο κόσμο.
Η πρόοδος όσον αφορά στην απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών είναι τεράστια και η Ελλάδα θεωρείται από τις πιο φιλελεύθερες χώρες στο κομμάτι αυτό.
Η ομοφυλοφιλία είναι νόμιμη από το 1951, ενώ το 2015 πέρασε και το σύμφωνο συμβίωσης για ζευγάρια του ίδιου φύλου και έχουν πλέον νομική υποστήριξη, ίση με τα υπόλοιπα.
Κάθε χρόνο στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και το Ηράκλειο λαμβάνουν χώρα εκδηλώσεις που περνούν το ίδιο μήνυμα: Είμαστε όλοι ίσοι. Τα events αυτά δεν έχουν μόνο σκοπό να δείξουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι «επιτρεπτή» αλλά βοηθούν κι εκείνους που καταπιέζονται αλλά κι αυτούς που έχουν βιώσει τον ρατσισμό, ότι δεν είναι μόνοι τους.
Στην αντίπερα όχθη είναι οι ομοφοβικοί, οι οποίοι δεν θεωρούν σωστό να συνάπτονται σχέσεις ανάμεσα σε άτομα ιδίου φύλου. Σεβαστές όλες οι απόψεις αν υπάρχει μέτρο. Κανείς δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τον άλλον απλά και μόνο επειδή τον θεωρεί διαφορετικό. Πόσο μάλλον την προσωπική του ζωή…
Η ερωτική μας ταυτότητα μας καθορίζει, αν πνίγεις αυτή, πνίγεις εσένα. Μην φοβάσαι να διεκδικείς τα δικαιώματά σου. Σε τελική ανάλυση, μια ζωή έχεις, ζήσε την όπως επιθυμείς, όπως είσαι χαρούμενος. Έχεις το δικαίωμα να ζήσεις την ζωή σου όπως και με όποιον θέλεις.
Ο άνθρωπος προσδιορίζεται από τις αρχές και τα ιδανικά που έχει και από τον τρόπο που συμπεριφέρεται στους γύρω του. Δεν διαφέρει κανείς από κανέναν, όλοι είμαστε ικανοί για τα ίδια πράγματα.
Πόσο λάθος είναι τελικά να κρίνουμε κάποιον από τις επιλογές του στην προσωπική του ζωή; Γιατί αρνούμαστε να δεχτούμε πως αν δεν προσβάλλει την αισθητική των γύρω του, ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει; Να αγαπήσει όποιον θέλει;
Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε;
