Έχεις συγκινηθεί, έχεις κλάψει και σίγουρα στο τέλος έχεις πει «έναν τέτοιον έρωτα δε γίνεται να ζήσω;» Όχι, λοιπόν, και ο λόγος έγκειται στο γεγονός ότι ορισμένα στοιχεία αποτελούν μια ωραιοποιημένη απεικόνιση μιας όχι και τόσο ουσιαστικής αλήθειας.
Και ποιος δε θα ήθελε να πιστέψει στην ευκολία των έντονων συναισθημάτων, στο «η αγάπη όλα τα νικά» και στην πεποίθηση πως ό,τι και να γίνει εκεί έξω υπάρχει ο τέλειος, ιδανικός έρωτας για εσένα;
Επειδή, όμως, δε σε περιμένει στο κατώφλι της εξώπορτας κι επειδή στο τέλος η εξουθενωτική αναζήτηση θα σε κάνει να κουραστείς και να καταφεύγεις στην απόρριψη μπροστά σε κάθε ελάττωμα, οι παρακάτω διαφορές με τις ρομαντικές ταινίες θα σου τα υπενθυμίσουν.
Τι ισχύει τελικά στις πραγματικές σχέσεις;
Ο έντονος τσακωμός γεννά πάθος
Προς στιγμήν ναι, όμως οι τρύπες που δημιουργούνται δε μπορούν να εξαφανιστούν ως δια μαγείας. Δυστυχώς δεν υπάρχει το κουμπί που τα σβήνει όλα, κάνει ένα μαγικό reset και προχωράς.
Ο πόνος, τα δάκρυα και η έλλειψη επικοινωνίας πολύ πιθανό να βρεθούν ξανά στο δρόμο σου και τότε τίποτα δε θα μοιάζει με την περίπτωση του… Ryan Gosling στο «Ημερολόγιο».
Ό,τι αφήνεις, σε αφήνει
Κι όμως στις περισσότερες ταινίες παρακολουθούμε ένα χωρισμό με μια μεγάλη παύση η οποία καλύπτεται μετά από αρκετά χρόνια μέσα από ένα και μόνο φιλί.
Ο ένας περιμένει τον άλλον και πάει λέγοντας. Στην πραγματική, όμως, ζωή ξέρουμε καλά πως όσες φορές έχουμε πει ότι η απόσταση θα λειτουργήσει ή ότι θα ξαναβρεθούμε, η ζωή αλλάζει, οι συνήθειες παίρνουν άλλα σχήματα και τα πρόσωπα εναλλάσσονται. Τελικά, ουδείς αναντικατάστατος όσο μεγάλο πάθος κι αν ζήσαμε.
Το κυνήγι αποδίδει καρπούς, αλ.λά..
Μόνο όταν βλέπεις ένα πράσινο φωτάκι στην αντίπερα όχθη. Όταν, όμως, τα συναισθήματα δεν είναι αμοιβαία θα πρέπει να αναγνωρίσεις την κατάσταση και να αφήσεις ελεύθερο τον άλλο. Άλλωστε, αυτή είναι η πραγματική αγάπη που μπορεί στην προκειμένη περίπτωση να μην κερδίσει τον άλλον αλλά θα κερδίσει σίγουρα εσένα.
