Της Γεωργίας Τζαγκαράκη
Το 1922 ο Πολ Αμαντέους Ντίναχ ύστερα από ένα ατύχημα, έμεινε σε κώμα για έναν ολόκληρο χρόνο στο νοσοκομείο της Γενεύης. Η κατάσταση του θεωρείτο κρίσιμη, ωστόσο εκείνος καταρρίπτοντας τα προγνωστικά, συνήλθε και αυτό θα ήταν μόνο η αρχή.
Ο ακαδημαϊκός ξυπνώντας το 1922, άρχισε να καταγράφει στο προσωπικό του ημερολόγιο όλα όσα έζησε κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους, ισχυριζόμενος πως έζησε στο σώμα του Άντριου Νόθαμ στο 3906 μ.Χ.
Με λίγα λόγια ο Ντίναχ δήλωσε πως η ψυχή του ταξίδεψε και μετενσαρκώθηκε στο σώμα ενός άλλου άνδρα, γνωρίζοντας τι είχε συμβεί στο μέλλον της ανθρωπότητας.
Η επιστροφή στο σώμα του, μαζί με το ξύπνημα από το κώμα, σηματοδοτούσε μια νέα αρχή της ζωής του. Ταλαιπωρήθηκε πολύ και φοβόταν να ομολογήσει όλα όσα βίωσε. Μόνο όταν μίλησε στο πατέρα του για την «μεταφυσική» αυτή εμπειρία ένιωσε απελευθερωμένος.
Ο πατέρας του, Τζέικομπ, κατάφερε να του ελαφρύνει το βάρος λέγοντας του πως «Δεν υπάρχει καμία γνώση που να έχει μόνο ένας δικαίωμα σε αυτήν», έτσι αποφάσισε να καταγράψει όλα όσα είδε.
Το καλό κλίμα της Ελλάδας, τον έφερε στη χώρα μας ενώ το 1924 ταξίδεψε στην Ιταλία για να συνεχίσει τη ζωή του. Στην Ιταλία τον «χτύπησε» η φυματίωση και έτσι έχασε τη ζωή του.
Μέσα σε αυτό το διάστημα και ενώ εργαζόταν στο γερμανικό ινστιτούτο, παρέδωσε τις σημειώσεις του στον Γιώργο Παπαχατζή, ακαδημαϊκό καθηγητή της Παντείου και μετέπειτα Αντιπρόεδρο της Βουλής. Ο Παπαχατζής αφιερώθηκε στην δύσκολη μετάφραση των ιδιόχειρων σημειώσεων του από τα γερμανικά στα ελληνικά, έργο που διήρκησε 16 ολόκληρα χρόνια.
Η αρχή της μελέτης του, τον έκανε να πιστεύει πως πρόκειται για ένα άκρως ενδιαφέρον μυθιστόρημα, ενώ στη συνέχεια και ενώ αντιλήφθηκε περί τίνος πρόκειται σοκαρίστηκε. Ωστόσο όλα διακόπηκαν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια από τον Εμφύλιο. Ούτε διάθεση, ούτε χρόνος υπήρχε εκείνη την περίοδο.
Μετά από τη δύσκολη αυτή εποχή, ο Παπαχατζής συνέχισε να ψάχνει για νέα στοιχεία αναζητώντας συγγενείς του Ντίναχ στην Ελβετία και την Γερμανία. Η έρευνα κράτησε 14 ολόκληρα χρόνια, ωστόσο κανένα απτό στοιχείο δεν προέκυψε.
Λίγο πριν τον εξορισμό του από τη Χούντα των Συνταγματαρχών ο Παπαχατζής πρόλαβε να εκδώσει το έργο, το οποίο αποκρύφτηκε και φιμώθηκε, όπως ήταν λογικό.
Το 1979 έκανε την δεύτερη προσπάθεια προώθησης του βιβλίου, ωστόσο αυτή την φορά βρήκε απέναντι του την Εκκλησία. Η Μασονική Στοά ήρθε σε επαφή μαζί του και τελικά έκρυψαν το βιβλίο, το έργο για εκείνους αποτέλεσα ιερή γνώση. Ήταν προφανές πως ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο και πιθανώς ακόμα και σήμερα να μην είναι.
Στο τέλος της δεκαετίας του 2000, η Ραδάμανθυ Αναστασάκη προχώρησε στην έκδοση λίγων αντίτυπων χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερη απήχηση στο κοινό μιας και δεν υπήρξε καν διαφήμιση. Ένας ακόμη λόγος για την αποτυχία της προώθησης ήταν πως το βιβλίο απαριθμούσε 800 σελίδες επεξηγηματικού υλικού, που σημαίνει πως δεν ήταν πολλοί οι αναγνώστες που θα κατάφερναν να μπουν στη διαδικασία ανάγνωσης του.
Η αλήθεια είναι πως όσο ενδιαφέρον και να φαίνεται το θέμα το βιβλίο αποτελεί «βαρύ ανάγνωσμα» για την πλειοψηφία των ανθρώπων. Το βιβλίο που θεωρείται από πολλούς πως αποκαλύπτει το μέλλον, αποκρύφτηκε από την Εκκλησία και θεωρήθηκε από τις Μασονικές Στοές «ιερή γνώση» παρ’ όλα αυτά δεν πήρε στο τέλος αυτό που ίσως να του άξιζε. Παραμένει ωστόσο μια ιστορία από αυτές που σε κάνουν να ανατριχιάζεις απλά και μόνο στο άκουσμα τους.
