Της Γεωργίας Τζαγκαράκη
Το έχουμε ξαναπεί, το φετινό καλοκαίρι δεν θα είναι σαν αυτά που έχουμε συνηθίσει. Οι επιστήμονες δειλά δειλά αναφέρουν πως ενώ όλα δείχνουν πως θα απολαύσουμε τα μπανάκια μας, αυτό θα συμβεί και πάλι με τήρηση μέτρων απόστασης και χωρίς συνωστισμό.
Τι σημαίνει αυτό;
Πως μια ομάδα λουόμενων θα πληγεί ανεπανόρθωτα και η σκέψη μας είναι μαζί τους αυτές τις δύσκολες ώρες.
Φυσικά αναφερόμαστε στους ακούραστους τύπους με τις ρακέτες στα χέρια. Του ανθρώπους εκείνους που ζουν για τον αθλητισμό και μας το καθιστούν σαφές σε κάθε εξόρμηση στην παραλία.
Είναι εκείνες τις ώρες που έχεις αράξει στη ξαπλώστρα για να χαλαρώσεις και να ευχαριστηθείς την στιγμή, όταν ένα μπαλάκι με απίστευτη δύναμη έρχεται και προσγειώνεται στο κεφάλι σου. Εσύ σηκώνεσαι να δεις τι συνέβη και ξαφνικά αντικρίζεις έναν τύπο με καπέλο και μαγιό -όσο πιο μικρό γίνεται- να σε κοιτάει με μειδίαμα και να σου ζητάει μια συγνώμη που δεν εννοεί. Όχι, δεν την εννοεί την συγνώμη, γιατί αν την εννοούσε δεν θα το ξανά έκανε σε πέντε λεπτά.
Οι «ρακέτα-ρακέτα» φέτος θα πρέπει να καταπιέσουν την φύση τους, θα χρειαστεί να στερηθούν τον ήχο του «τάκα-τούκα» που παράγουν και τόσο πολύ απολαμβάνουν. Είναι ξεκάθαρα οι μόνοι στην παραλία που το απολαμβάνουν.
Δεν ξέρουμε πως θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα χωρίς να ζητάνε συγγνώμη κάθε 3 λεπτά, πράγμα που κυλάει πλέον στο dna τους ή πως θα συνηθίσουν να μην ακούν τα «μπινελίκια» από τους υπόλοιπους λουόμενους, γεγονός που αποτελεί την δεύτερη φύση τους.
Κάτι μας λέει όμως πως θα βρουν το τρόπο να λάμψουν και πάλι, εξάλλου ο σωστός και τίμιος παίκτης τηρεί τα 2 μέτρα απόστασης από τον συμπαίκτη του. Όπως και να έχει, η σκέψη μας είναι μαζί τους…
Ίσως ξαποστάσουν για λίγο καιρό και τραβήξουν ξανά προς τη δόξα του χρόνου. Θα δούμε…
