Της Γεωργίας Τζαγκαράκη
Μια από τις πιο ανέξοδες πολυτέλειες που έχουμε στη ζωή μας είναι ο κινηματογράφος. Πόσες φορές δεν έχεις θυσιάσει τον ύπνο σου ή μια έξοδο για να μείνεις αραχτός στον καναπέ παρακολουθώντας την αγαπημένη σου ταινία;
Τι συμβαίνει, όμως, όταν το τέλος μιας ταινίας μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε τι μπορεί να εννοεί ο σεναριογράφος; Υπάρχουν, βλέπεις, και οι ταινίες που είναι ξεκάθαρες από την αρχή, που «φωνάζουν» από την πρώτη σκηνή πως δεν πρόκειται να τις καταλάβεις.
Εμείς όμως θα αναφερθούμε στις άλλες τις ύπουλες, που ενώ όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά, οι τίτλοι τέλους πέφτουν πρόωρα κι εσύ μένεις να αναρωτιέσαι αν χάλασε η τηλεόραση.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το πολυβραβευμένο Inception. Όλοι σου είπαν πως είναι ταινιάρα και έκατσες να το παρακολουθήσεις με μεγάλη αγωνία. Ο Leonardo Di Caprio είναι security υποσυνείδητου και καταφέρνει να μπει στο μυαλό επιχειρηματιών και να κλέψει πληροφορίες, με σκοπό να επιστρέψει στην οικογένεια του.
Και ενώ όλα μοιάζουν να βαίνουν καλώς, η ταινία τελειώνει χωρίς να μάθουμε τελικά αν τα κατάφερε ή αν εγκλωβίστηκε για πάντα στον σκοτεινό κόσμο των ονείρων. Αυτή η σβούρα που μας «στοίχειωνε» καθόλη τη διάρκεια της ταινίας και έκρινε την επιστροφή του πρωταγωνιστή στην πραγματικότητα, δεν καταλάβαμε ποτέ αν συνέχισε να γυρίζει στο τέλος ή αν έπεσε.
Πήγαν δύο ώρες στράφι δηλαδή και μας άφησε σε αίθουσες κινηματογράφου ή στο σαλόνι του σπιτιού με το αίσθημα του ανικανοποίητου, ωστόσο η δικαίωση ήρθε οχτώ χρόνια αργότερα δια στόματος του ίδιου του Μάικλ Κέιν. Όταν ρωτήθηκε για την ταινία παραδέχτηκε πως όταν παρέλαβε το σενάριο της ταινίας, μπερδεύτηκε και ο ίδιος λέγοντας στον Νόλαν πως δεν καταλαβαίνει πότε είναι το όνειρο και πότε η πραγματικότητα.
Η απάντηση του σκηνοθέτη δίνει τη λύση στο μυστήριο:«Αν είσαι εσύ στη σκηνή, τότε είναι πραγματικότητα».
Με αυτό το δεδομένο αντιλαμβανόμαστε πως τελικά η ταινία που μας είχε σπαζοκεφαλιάσει είχε happy end, αφού ο πρωταγωνιστής επέστρεψε στην οικογένεια του με την τελευταία σκηνή να είναι η πραγματικότητα.
Δεν ξέρουμε αν ο σκηνοθέτης ήθελε στα αλήθεια να καταλάβουμε το τέλος, ποτέ δεν θα μάθουμε, αυτό που γνωρίζουμε όμως είναι πως χαρήκαμε τελικά με αυτό το φινάλε…
