Οι 10 κορυφαίες ατάκες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου που λατρέψαμε

Σίγουρα κάπου θα βρεις και την δικιά σου αγαπημένη.
Οι 10 κορυφαίες ατάκες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου που λατρέψαμε

Της Γεωργίας Τζαγκαράκη

Όποιος πει ότι δεν αγαπάει ιδιαίτερα της παλιές ελληνικές ταινίες, δεν θα χαρακτηριστεί ψεύτης. Ψεύτης όμως θα χαρακτηριστεί εκείνος που ισχυρίζεται πως δεν αγαπάει -ή ακόμα περισσότερο- δεν χρησιμοποιεί ατάκες από τις αγαπημένες παλιές ελληνικές ταινίες.

Η αλήθεια είναι πως o παλιός κινηματογράφος μας έχει αφήσει κληρονομιά ατάκες από αυτές που μας κάνουν να μονολογούμε πως όμοιες τους δε πρόκειται να ξαναυπάρξουν και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτή η διαπίστωση όσο περνούν τα χρόνια μοιάζει όλο και περισσότερο ρεαλιστική.

Εδώ συγκεντρώσαμε και σας παρουσιάζουμε τις 10 κορυφαίες ατάκες των αγαπημένων ελληνικών ταινιών τις οποίες και ένα παιδί 15 χρονών γνωρίζει ακόμα και ας μην έχει ιδέα που πρωτοακούστηκαν.

«Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;»

Ο Κώστας Βουτσάς δίνει τα ρέστα του στην κλασική ταινία «Κορίτσια για φίλημα» και παράλληλα μας χαρίζει μια από τις πλέον διάσημες ατάκες του ελληνικού κινηματογράφου.

Το σίγουρο είναι πως την έχεις χρησιμοποιήσει ίσως και χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο, το πιο σίγουρο είναι όμως πως αν και εμείς θέλαμε να παραστήσουμε τους εφοπλιστές, αυτή η ατάκα θα μας έβγαινε αυθόρμητα.

«Το νου σας ρεμάλια»

Όταν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας προσπαθούσε να απειλήσει τους γιους του στον «Στρίγγλο που έγινε αρνάκι» με αυτή την ατάκα, μάλλον δεν είχε σκεφτεί πως δεκαετίες αργότερα οι πατεράδες θα την χρησιμοποιούσαν ως ευχή λίγο πριν οι γιοί τους βγουν τη βραδινή τους βόλτα.

«Στάσου, μύγδαλα»

Ο βοσκός Γιάννης Βόγλης φωνάζει στην Άναμπελ την ατάκα-κόλαφο στη ταινία «Κορίτσια στον ήλιο». Μαζί του στοίχειωσε για πάντα τις συνειδήσεις μας και όποτε κάποιος χρησιμοποιήσει τη λέξη «Στάσου» τα μύγδαλα είναι το πρώτο πράγμα που θα μας έρθει στο μυαλό.

«Θα το κάψουμε απόψε κυρ-Στέφανε»

Δεν ξέραμε αν ο σκοπός του σκηνοθέτη ήταν να βγει κωμική ή συγκινητική η συγκεκριμένη σκηνή, αυτό που κατάφερε όμως είναι να μας χαρίσει μια από τις πιο επικές στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου.

Ο μόνος λόγος για να βλέπεις σε λούπα τη «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» προσπαθώντας να προφέρεις με τις ώρες  τόσο σικ την λέξη «ζαμπόν».

«Όχι άλλο κάρβουνο»

Το «Ορατότης Μηδέν» είναι μια καθαρά δραματική ταινία και συγκεκριμένα η στιγμή της κορύφωσης που ο Νίκος Κούρκουλος περιγράφει τι συνέβη στο καράβι λίγο πριν το δυστύχημα, ωστόσο για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο όλοι έχουμε αποφασίσει να χρησιμοποιούμε την ατάκα «Όχι άλλο κάρβουνο» για οτιδήποτε μας αγανακτεί.

Εντάξει, ίσως να είναι και λίγο αστεία η σκηνή…

«Σούζυ τρως, και ψεύδεσαι και τρως»

Η Ρένα Βλαχοπούλου υποδύεται μαεστρικά την μοδίστρα- όπως δεν θέλαμε να είναι- και σε ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας ξεστομίζει την ατάκα – φωτιά που θα μας συνοδεύει σε κάθε περίοδο δίαιτας.

«Σούζυ τρως, και ψεύδεσαι και τρως» και άντε να το αρνηθείς μετά.

«Γυρίίίίίσατε;»

Σε όποια ηλικία και αν βρίσκεσαι, όπως και αν στα φέρει η ζωή τα πράγματα, όταν θα ρωτάς κάποιους αν γύρισαν από οπουδήποτε, θα προσπαθείς να μιμηθείς τη φωνή της Τζένης Καρέζη στο «Δεσποινίς Διευθυντής».

Δεν θα τα καταφέρεις ποτέ φυσικά, αλλά η προσπάθεια μετράει…

«Ξέρεις από βέσπα»

Την λέξη «βέσπα» σπάνια την χρησιμοποιείς πια, την αθάνατη ατάκα του πολυαγαπημένου Θανάση Βέγγου όμως, δεν θα την αποβάλλεις από μέσα σου ποτέ.

«Ειδοποία ρε Καραβάγγο»

Από την ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» θα μπορούσαμε να επιλέξουμε άλλη ατάκα, όμως αυτή είναι η αγαπημένη μας. Συνήθως τη χρησιμοποιούμε όταν κάποιος νιώθουμε ότι μπορεί κατά λάθος να βλάψει την σωματική μας ακεραιότητα. Βασικά την χρησιμοποιούμε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που συνέβη και στη λατρεμένη ταινία.

«Το προφιτερόλ»

Δεν είναι ατάκα, είναι απλά Η ΣΤΙΓΜΗ. Εκεί που τα λόγια δεν χωρούν να περιγράψουν αυτό που νιώθουμε και με άναρχες κινήσεις χεριών προσπαθούμε να δείξουμε αυτό που εννοούμε, πάντα έρχεται στο μυαλό μας ο Γιώργος Κωνσταντίνου να προσπαθεί υπέροχα να περιγράψει το αντικείμενο του πόθου του, το προφιτερόλ.

Μακάρι να μπορούσαμε να χωρέσουμε όλες τις ατάκες που έχουν στοιχειώσει στη ζωή μας οι παλιές ταινίες, το κείμενο αυτό τότε θα ήταν ατελείωτο.