Της Τζίλα Ζυλυφτάρι
Χαρούμενα πρόσωπα, τσάρκες με το χνώτο να ζωγραφίζει ακανόνιστα σχήματα στην χρωματιστή ατμόσφαιρα για όσα η μιλιά δεν μπορεί να προφέρει. Λαμπιόνια που λαμπυρίζουν γέμισαν φως και ζεστασιά το παγωμένο Λονδίνο που φόρεσε τα καλά του για να υποδεχτεί την υπέροχη χριστουγεννιάτικη θαλπωρή.
Κάπου εκεί, το πιο ατσούμπαλο ξωτικό, η Κέιτ (Emilia Clarke) εκτελεί χρέη πώλησης στο πιο γιορτινό κατάστημα με λογής λογής μπιχλιμπίδια, όλα επιλεγμένα από την ιδιοκτήτρια Σάντα (Michelle Yeoh), την πιο παθιασμένη λάτρη αυτής της φαντασμαγορικής στιγμής της χρονιάς.
Πώς, όμως, τα ποτά, οι σχέσεις της μιας βραδιάς και τα ξενύχτια που έχουν απομακρύνει την Κέιτ ή Καταρίνα από την οικογένεια και τους φίλους της μπορούν να ανατραπούν; Το αντίδοτο είναι ένα: Ο έρωτας που κρεμάει στην καρδιά δυο μεγάλα φτερά και της δίνουν ώθηση να πετάξει.
Εκεί, όπου κοιτούσε ο Τομ (Χένρι Γκόλντινγκ) και έμαθε την τρελή, ξανθιά πρωταγωνίστρια να αγναντεύει, ακόμα κι όταν περπατάει, γιατί πάντα ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο. Ακόμα και στον δρόμο που κάθε μέρα περνάς, λόγω της ρουτινιασμένης μηχανικότητας που σε τυφλώνει σαν ένα παιδάκι να σου κλείνει τα μάτια ευγενικά, σχεδόν περιπαικτικά και αθώα με το μικρό του χεράκι.
Η συναναστροφή μαζί του γύρισε το νόμισμα από την άλλη πλευρά, την καλή. Εκείνη που σε διδάσκει να αγαπάς τον εαυτό σου, να τον προσέχεις και να προσφέρεις απλόχερα τα πιο δυνατά συναισθήματα στους ανθρώπους που αποτελούν κομμάτι της ζωής σου. Τους μετανάστες γονείς σου, που έχουν θυσιάσει τα πάντα για το δικό σου καλύτερο μέλλον, ερχόμενοι από τη Γιουγκοσλαβία.
Τη μητέρα που υποφέρει από την κατάθλιψη και μετατρέπεται σε υπερπροστατευτικό τύραννο ή τον πατέρα που παλεύει για το μεροκάματο ως ταξιτζής, αφού δεν μπορεί να υποστηρίξει στην ξένη χώρα την ιδιότητα του δικηγόρου. Την αδερφή που έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο συντροφικότητας αλλά και το αφεντικό που σε έχει υποστηρίξει κι ας ευθύνεσαι για τη διάρρηξη του καταστήματος εκείνο το βράδυ που έτρεχες να προλάβεις την οντισιόν που, τελικά, δεν τα κατάφερες, και ξέχασες να κλειδώσεις.
Μα τι χρειάζεσαι στις γιορτές; Αυτό που κάθε μέρα ξεχνάς, όμως αν το αντιληφθείς θα βυθιστείς στην απολαυστική αγαλλίαση. Σβήσε με κόκκινο μαρκαδόρο τον εγωισμό από τη ζωή σου. Η Καταρίνα γνώρισε αυτόν τον έναν που ξεκλείδωσε κάθε σκοτεινή πτυχή της και άγγιξε την πληγή της. Εκείνη για την οποία απέφευγε να μιλάει. Ένας χρόνος είχε περάσει από τη μεταμόσχευση καρδιάς και η τομή στο στήθος της παρέμενε φρέσκια και ροδαλή. Αφέθηκε στην αισιοδοξία του και οι δυο ψυχές έγιναν μια.
«Last Christmas I gave you my heart»: Μια μέρα η φιγούρα του όμορφου Τομ εξατμίστηκε και κανείς δεν τον γνώριζε. Η στιγμή της συνειδητοποίησης σκληρή, μα αληθινή. Εξάλλου ο στόχος της επετεύχθη. Το βλέμμα τους συναντήθηκε στοργικά στο χαριτωμένο, μικρό παρκάκι που σύχναζε.
Το παγκάκι είχε το όνομά του, καθώς και ημερομηνία γέννησης και θανάτου. Και κάπου εκεί, ο ίδιος της έδωσε την απάντηση της επιβεβαίωσης καθώς «με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο η καρδιά μου θα ανήκει σε εσένα για πάντα».
Και η ζωή συνεχίζεται με τραγούδι, χορό και ευτυχία, γιατί οι μέρες γρήγορα κυλούν, δίχως να απολογούνται…
