Joker: Οι τρεις σκηνές που ίσως δεν αντέξεις να ξαναδείς

Ένας αλλιώτικος κλόουν σε έναν τόσο «ίδιο» κόσμο.
Joker: Οι τρεις σκηνές που ίσως δεν αντέξεις να ξαναδείς

Της Τζίλα Ζυλυφτάρι

Το τελευταίο μεγάλο χαμόγελο είχε για μπογιά το αίμα του, για καμβά το ταλαιπωρημένο πρόσωπό του και για πινέλο το χέρι του. Αυτός είναι ο Joker, η συγκλονιστική ερμηνεία του οποίου καρφώνεται σταθερά στη μνήμη με την αίσθηση της συμπόνιας να σε κατακλύζει.

Ολόκληρη η ταινία αποτελείται από έντονες στιγμές που προκαλούν ένα σκαμπανέβασμα στα συναισθήματα. Οργή, λύπη, στενοχώρια και πάλι οργή.

Ωστόσο, υπάρχουν τρεις συγκεκριμένες στιγμές που σε δικαιώνουν για την εξαιρετική επιλογή στο σινεμά.

Χορός απόλυτης ευτυχίας

Ήρεμες, αρμονικές κινήσεις του σώματος, λες και ακολουθεί μια χαρούμενη μελωδία και ένα χαμόγελο από τα πιο αγνά. Σαν κι αυτά που το αθώο αεράκι χαϊδεύει απαλά και τρυφερά το πλέον πληγωμένο πρόσωπο. Ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη ή η πιο τσαλακωμένη ψυχή;

Και να σκεφτεί κανείς πως μόλις είχε αφαιρέσει τρεις ζωές, ενώ πιο πριν είχε δεχθεί μπούλινγκ για μια ακόμη φορά, με το σώμα του να μεταμορφώνεται σε σάκο του μποξ που με μανία το γρονθοκοπούν.

Τα παιχνίδια του νου

Ο έρωτας, το πιο φυσιολογικό στήριγμα αυτού του ετοιμόρροπου σώματος ζούσε στο νοητό μικρόκοσμο του μυαλού του. Μια κατασκευή που η ανάγκη της ύπαρξής της την έπλασε. Κι αν όλα ήταν ένα ψέμα; Μπήκε στο σπίτι της και η κάθε της παρουσία εξατμίστηκε από δίπλα του.

Σκόνη και αέρας με ένα τρόπο τόσο αναπάντεχο. Σκόνη και αέρας, μα εκείνος στέκει και πάλι μόνος του. Σαν να βγαίνει νικητής μέσα από τις φλόγες που το πνεύμα επικίνδυνα του επιτάσσει.

Joker: Οι τρεις σκηνές που ίσως δεν αντέξεις να ξαναδείς

Η επανάσταση είχε ένα πρόσωπο

Μάσκες από κλόουν, αμάξια που συγκρούονται, περιουσίες που θρυμματίζονται και μια πάλη ανάμεσα στους πολίτες. Εξέγερση του λαού στους δρόμους και ένας κύκλος γύρω από εκείνον που είχε εναποθέσει το κουρελιασμένο του κορμί πάνω στο αυτοκίνητο. Ήταν η φυσιογνωμία του κινήματος.

Άνοιξε τα μάτια και έκανε αυτό που ξέρει καλά… χαμογέλασε και ναι, βρήκε το σθένος να σηκωθεί, για μια ακόμη φορά. Ήταν τότε που χόρεψε με οδηγό τα χέρια και συνοδηγό τα πόδια και παραδόθηκε στη δική του αλήθεια, αυτή που τον θέλει «χαρούμενο» με την πιο κόκκινη, αυτή τη φορά, γλυκιά καμπύλη στο πρόσωπό του.