Της Τζίλα Ζυλυφτάρι
Χρώμα με λίγη ανάσα, ζωή με λίγο παιχνίδι. O Jerry Maguire (Tom Cruise) έκανε μακροβούτι στο Γολγοθά που η ειλικρίνεια επιφέρει. Πλήρωσε το τίμημα της αλήθειας τυπωμένης σε ένα ξενυχτισμένο κείμενο. Ίσως αυτή ήταν η αρχή της νέας ζωής, εκείνης όπου η ανθρώπινη αξία εκτιμάται περισσότερο από τα χρηματικά κέρδη «λιγότεροι πελάτες, περισσότερος χρόνος για φροντίδα».
Ήταν ατζέντης αθλητών και εργαζόταν για μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες στην Αμερική. Οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί του επέβαλαν μια μηχανική αντιμετώπιση των πελατών μέσα στον ξεχειλωμένο χρόνο του. Ωστόσο, παρά την ρητορική δημαγωγία που σε αιχμαλώτιζε, κάπου μέσα στο βλέμμα μπορούσες να διακρίνεις από πολύ νωρίς μια αθωότητα και ένα χτυποκάρδι.
Η αντίδραση του μικρού παιδιού ήταν αρκετή για να κολλήσει στην συνείδησή του τη ρετσινιά του εκμεταλλευτή. Έχασε τον ύπνο του, έχασε τον εαυτό του, όμως μετά από τα συναισθήματα που δημοσίευσε γραπτώς έχασε τη δουλειά και τη μέλλουσα σύζυγό του.
Δεν τα παράτησε, πάλεψε, έπεσε. Προσπάθησε, απέτυχε, όμως στο τέλος στέφθηκε νικητής.
Ο μόνος άνθρωπος που τον εμπιστεύτηκε ήταν η λογίστρια της εταιρίας Dorothy Boyd (Renne Zellweger) ούσα ήδη κρυφά ερωτευμένη μαζί του. Τα μελαγχολικά μάτια της γλυκιάς 26χρονης άστραφταν μόλις κοίταζε τον μικρό γιο της, τον οποίο μεγάλωνε με την αδερφή της κάνοντας μια ήσυχη ζωή. Δεν είχαν πολλά να του προσφέρουν, όμως, η είσοδός τους στη μουντή καθημερινότητα του εντυπωσιακού και πετυχημένου, έως τότε, 35χρονου Jerry, ανέτρεψε κάθε ουσιαστική έννοια της αγάπης και της τρυφερότητας.
Κι όμως, ο αθλητισμός φοράει πολύ συχνά μια σκληρή μάσκα, εμπορευματοποιείται και αντιμετωπίζεται ως μια επιχείρηση που σκοπό έχει μόνο την παραγωγή χρυσών νομισμάτων. Την ίδια στιγμή χάνει την ουσία του, την πνευματική και σωματική καλλιέργεια, τον κοινωνικό χαρακτήρα, την ψυχαγωγία και την προαγωγή του πολιτισμού, μέσω των οποίων θα παρακινηθεί ένα μικρό παιδί αποκτώντας πρότυπα. Ο ανταγωνισμός γίνεται δικτάτορας και επιβάλλει τους δικούς του ρυθμούς σε αυτόν τον χορό του Ζαλόγγου που ένας μόνο μπορεί να μείνει νικητής ως το τέλος.
Ο Jerry Maguire έμεινε με έναν μονάχα αθλητή, Rod Tidwell (Cuba Goobing Jr), ο οποίος ήταν δύσκολη περίπτωση. Απότομος με τα Μέσα, τρελός χαρακτήρας με μεγάλη αδυναμία στη γυναίκα και την πολυμελή οικογένειά του. Δεν τον παράτησε για τον ανταγωνιστή, παρά την οικονομική ανάγκη του, τον στήριξε κι ας γνώριζε πως είχε «χρεοκοπήσει». Οι δυο τους είχαν διαφωνίες, έντονες στιγμές, απογοητεύσεις, μα δεν το έβαλαν κάτω γιατί ήξεραν καλά πως έχουν ο ένας τον άλλον κι αυτό αρκούσε.
Ερωτεύθηκε τη Dorothy και δέθηκε με τον μικρό, εύστροφο γιο της. Μάλιστα, μπροστά στο φόβο μήπως τους χάσει αποφάσισε να την παντρευτεί, κόντρα στη φιλοσοφία ζωής που είχε, κόντρα στο ελάχιστο διάστημα που ήταν μαζί. Εκείνη έβλεπε το όνειρό της να παίρνει σάρκα και οστά με την εικόνα τους στην εκκλησία και ανάμεσά τους το μικρό παιδάκι να κρατάει τις βέρες μέσα από την απτή εικόνα ευτυχίας. Η αμφιταλάντευση των συναισθημάτων του μάχιμου μάνατζερ τους έφερε ένα βήμα πριν από τον χωρισμό. Τότε, το σπουδαιότερο παιχνίδι ποδοσφαίρου της σεζόν είχε φτάσει και ο Rod έκανε αυτό που ο καπετάνιος του τον δίδαξε, να παίξει με την καρδιά του.
Όχι με σκοπό την αυτοπροβολή ή με μοναδικό κίνητρο να ξεπεράσει τα συμβόλαια των υπολοίπων. Τραυματίστηκε και τα λίγα λεπτά που έμεινε αναίσθητος στο έδαφος πάγωσαν κάθε ζευγάρια μάτια που εύχονταν να σηκωθεί από το χορτάρι. Το έκανε, πανηγύρισε έντονα και αποθεώθηκε, ενώ όλα τα φλας έπεσαν πάνω του, εκτοξεύοντας το συμβόλαιό του στα ύψη. Ήταν επιτυχία και των δύο, αποδεικνύοντας πως οι άνθρωποι όταν συνεργάζονται και ενώνουν τις δυνάμεις τους σαν ένα, μαζί, μπορούν να αγγίξουν το γαλάζιο ουρανό.
Η απόλυτη ολοκλήρωση, όμως, ήταν στο πλευρό της Dorothy και του μικρού της γιου. «Με συμπληρώνεις» της είπε, όπως είχε πει και το νεαρό κωφάλαλο ζευγάρι στο ασανσέρ, τότε που σαν κυνηγημένοι έφυγαν από την εταιρία, η οποία μπορεί να τους έκλεισε την πόρτα, όμως του άνοιξε τους ορίζοντες για μια αληθινή ζωή, απαλλαγμένη από την επιτηδευμένη χροιά του πλούτου που σε αφήνει ορφανό από συναίσθημα.
Ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις. Το επόμενο βήμα είναι δύσκολο όταν έχεις παραπατήσει και στέκεσαι μόνος στην άκρη του γκρεμού. Μα σπάνια είσαι μόνος, εκείνοι που σε αγαπούν ουσιαστικά είναι πάντα εκεί, κι ας μη τους βλέπεις με τη πρώτη ματιά. «Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε».
Κάνε την αλλαγή πριν πνιγείς στο λάκκο της δυστυχίας. Ντύσου με της θάλασσας το μπλε, πριν η νύχτα το βάψει μοβ, γιατί οι μέρες γοργά κυλούν, δίχως να απολογούνται.
