Της Γεωργίας Τζαγκαράκη
Υπάρχουν κάποια παλιά, αγαπημένα τραγούδια που ενώ δεν έχουν θεωρητικά κανένα κοινό, υπάρχει μια μοίρα που πάντα θα τα συνδέει: Τραγουδιούνται παραδοσιακά από όλους μας λάθος.
Δεν ξέρουμε τι θα σκέφτεται ο δημιουργός κάθε φορά που ακούει να χρησιμοποιούμε άλλον στίχο από εκείνον που είχε εμπνευστεί, αυτό που ξέρουμε όμως, είναι πως ακόμα και αν μάθουμε τον σωστό, αρνούμαστε να τον ακολουθήσουμε.
Σίγουρα στα παρακάτω τραγούδια θα βρεις κάπου τον εαυτό σου και τους φίλους σου.
Παραδώσου λοιπόν – Πασχάλης
Ο Πασχάλης προέτρεπε την καλή του να παραδοθεί άνευ όρων και τα κορίτσι της εποχής τον αποθέωναν. Κάπου εκεί όμως βρίσκεται το λάθος, καθώς το «άνευ όρων» έγινε «πάρε φόρα».
«Παραδώσου λοιπόν, πάρε φόρα μωρό μου» και κάτι μας λέει πως αυτό του ταίριαζε λίγο παραπάνω.
Πάρ ‘το φεγγάρι – Μαρινέλλα
Ένα από τα πιο τρυφερά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ μας προκαλεί να κάνουμε ένα λάθος που δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα.
«Πάρ’ το φεγγάρι και κάν’ το βέρα μου» η Μαρινέλλα, «Πάρ’ το φεγγάρι και κάν’ το πέρα μου εμείς». Κανένα νόημα…
Καμαρούλα μια σταλιά – Γιάννης Πουλόπουλος
Το έχεις ακούσει εκατοντάδες φορές, νομίζεις πως ξέρεις τους στίχους απέξω και όμως κάτι δεν πάει καλά.
«Καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία, κόγχη και λατρεία». Το «κόγχη» φυσικά εμείς το λέμε «όχι». Δοκίμασε την επόμενη φορά να χρησιμοποιήσεις τη λέξη «κόγχη» και θα λάβεις τον θαυμασμό των φίλων σου.
Ο δικός μου ο δρόμος – Πασχάλης Τερζής
Υπάρχουν πολλές οδοί με παράξενα ονόματα ειδικά στο κέντρο της Αθήνας. Μια από αυτές θα μπορούσε να είναι και η «Γραφημόνως» αλλά όχι. «Στην οδό γράφει μόνος» λέει το γνωστό άσμα, δίνοντας μας ένα από τα συχνότερα λάθη τραγουδιών.
Και κάπως έτσι είμαστε σίγουρες πως ταυτίστηκες μαζί μας…
