Της Γεωργίας Τζαγκαράκη
Είναι σπάνιο να υπάρξει παιδί που δεν θα έχει ανατριχιάσει στο άκουσμα συγκεκριμένης ατάκας της μαμάς του που συνήθως ήταν απειλητικού/σωφρονιστικού χαρακτήρα.
Έχοντας μεγαλώσει με τις ατάκες αυτές, σήμερα γελάμε και τις επικοινωνούμε στις παρέες μας, παίρνοντας την εξής συγκεκριμένη απάντηση: «Και η δικιά μου το έλεγε αυτό».
Αυτό μας κάνει να καταλάβουμε πως είτε όταν μια γυναίκα κάνει παιδί της εφαρμόζουν στο κεφάλι ένα τσιπάκι που την κάνει να λέει τέτοια παράλογα πράγματα, είτε πως αυτό περνά από γενιά σε γενιά σαν ένα εθιμοτυπικό που απαγορεύεται να σπάσει.
Μάντεψε, η δεύτερη επιλογή είναι αυτή που ισχύει και αυτό σημαίνει πως θα έρθει η ώρα -αν δεν έχει έρθει ήδη- που θα τις πεις και εσύ στο παιδί σου.
Ας τις αναλύσουμε όμως λίγο:
«Θα πέσεις, θα σκοτωθείς, θα φας και ξύλο»
Η ατάκα-βασιλιάς, αυτή που μαρτυράει την πολυπλοκότητα του γυναικείου μυαλού. Γιατί και ο μπαμπάς μας το έλεγε, αλλά χωρίς να θέσει την δευτερεύουσα πρόταση σαν πιθανότητα. Του αρκούσε να μας συμβουλέψει. Η μαμά μας όμως έπρεπε να θέσει και τον παράγοντα-απειλή.
Ίσως το ότι θα σκοτωθούμε δεν θα μας έπειθε από το να το κάνουμε, έπρεπε να υπάρχει κάτι ισχυρότερο.
«Μπρος»
Όταν την άκουγες αγχωνόσουν αμέσως γιατί καταλάβαινες πως έχεις ξεπεράσει με κάποιο τρόπο τα όρια. Συνήθως σήμαινε «τελείωνε με αυτό που κάνεις», πχ μάζεψε τα παιχνίδια σου ή πιο απλά «προχώρα».
Βέβαια, δεν το έλεγε περιφραστικά για να στο κάνει σαφές, όμως όσες έχουν γίνει μάνες μας λένε πως συνήθως δεν υπάρχει χρόνος για να αναλύσεις τα προφανή.
«Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις»
Μια ατάκα που έχει βαθύ νόημα και κρυμμένες αλήθειες, όχι όμως όταν απευθύνεται σε ένα τρίχρονο παιδί. Συνήθως μετά μας έπιαναν τα κλάματα γιατί φοβόμασταν ότι θα γίνουμε άμεσα και ο πανικός ήταν δεδομένος.
Όπως μάθαμε, όμως, πιο πάνω, ο χρόνος είναι πολύτιμος για περαιτέρω αναλύσεις.
«Θα βγάλετε κανένα μάτι»
Είτε κάναμε μπάνιο στη θάλασσα, είτε παίζαμε βόλεϊ είτε δεν διαβάζαμε, είχαμε να αναμετρηθούμε με έναν και μόνο κίνδυνο! Μην βγάλουμε το μάτι μας..
Ποτέ καμία μάνα δεν μας νουθέτησε λέγοντας μας να προσέχουμε μην σπάσουμε κανένα χέρι, πράγμα που συμβαίνει εύκολα. Όχι, το μάτι να προσέχουμε που δεν βγαίνει με τίποτα…
«Φόρα ζακετούλα»
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να παρακαλέσω κάποιο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού να κάνει μια έρευνα στο μυαλό της Ελληνίδας μάνας ώστε να μας απαντήσει τι μπορεί να νιώθει όταν μας ζήταγε επίμονα να φορέσουμε την ζακέτα μας.
Θα έχεις παρατηρήσει σε φωτογραφίες που σε απαθανατίζουν μικρή σε διακοπές και μέσα από το τιραντέ φόρεμα σου να φοράς και ένα λευκό φανελάκι. Όχι δεν ήταν η τάση της εποχής, αλλά η μαμά σου που φοβόταν μήπως κρυώσεις.
Πώς να μην τις λατρεύεις μετά;
