Της Ελένης Τύπου
Υπάρχει ένας κανόνας που ανάγεται πλέον σε αναντίρρητη νομοτέλεια: ή που θα περνάς εντελώς απαρατήρητη από τις αρσενικές κεραίες και ο μόνος λόγος για να σου μιλήσει ένας άντρας με θεληματικές γωνίες είναι για να σε ρωτήσει τι ώρα είναι και αν είσαι η τελευταία στην ουρά του ταμείου, ή που θα σε θέλουν ξαφνικά δύο μαζί και θα σε πολιορκούν σε μια ερωτική μονομαχία βγαλμένη από μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά.
Ενδεχομένως η εξήγηση να έγκειται στην ψυχολογική στάση μιας γυναίκας όταν νιώθει πως είναι επιθυμητή.
Σε αυτήν την περίπτωση, όταν αντιλαμβάνεται πως είναι αρεστή, οι υποσυνείδητες διεργασίες που συντελούνται στο μυαλό της, έχουν αντανάκλαση στη συμπεριφορά της, στον τρόπο έκφρασής της, στο βλέμμα της, στις λέξεις της, που ακόμη και η ίδια μπορεί να μην καταλαβαίνει, ωστόσο αυτό αναδύεται σε ενστικτώδες επίπεδο, πράγμα που το κυνηγετικό σύνδρομο των αντρών αφουγκράζεται απευθείας.
Και εκεί που το Σαββατοκύριακο τα εισερχόμενα μηνύματά σου ήταν μόνο ενημερώσεις για τα νέα σουβλατζίδικα της πλατείας, σε ένα από τα οποία σκέφτονται να δώσουν το όνομά σου, ξαφνικά έχεις πρόταση για έξοδο. Και όχι μία πρόταση, αλλά δύο. Από δύο διαφορετικούς άντρες, οι οποίοι μάλιστα είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι μεταξύ τους.
Σαν τον Μαρκ Ντάρσυ και τον Ντάνιελ Κλίβερ από το ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς.
Ο ένας μετρημένος, παρατηρητικός, με σπουδές στο Λονδίνο, με οικολογική συνείδηση και κοκάλινα γυαλιά και ο άλλος ασυνείδητος με επικάλυψη «ελκυστικού αλήτη», ατακαδόρικο λεξιλόγιο και εκλάμψεις προμελετημένης ευαισθησίας.
Και εντάξει όλα, αλλά αν αυτές οι δύο προσωπικότητες σου προτείνουν να βγείτε, τότε αναρωτιέσαι, ποια στο καλό είσαι εσύ; Πώς μπορεί να αρέσεις σε δύο τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες; Τώρα εξηγείται γιατί σε μια κασέτα είχες τραγούδια της Καίτη Γαρμπή και των Metallica. Παθαίνεις κρίση ταυτότητας.
Κι όμως που είναι το κακό να έχουμε διαφορετικούς εαυτούς; Μπορεί ο ένας μας εαυτός να έχει πολλές πλευρές, να είμαστε τρυφερές, τολμηρές, γκρινιάρες, λιγομίλητες, αυστηρές, χαριτωμένες, bitch, ευαίσθητες και όλα αυτά μόνο μέχρι τις 3 το μεσημέρι της Δευτέρας.
Όμως οι πολυπρισματικοί εαυτοί μας δε συνθέτουν τελικά μια όμορφη παλέτα συναισθηματικών χρωμάτων, όπου μπορείς να βουτήξεις το πινέλο και να πάρεις όποιο χρώμα θέλεις; Να είσαι ο εαυτός που επιλέγεις να είσαι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
«Αυτό το Σαββατοκύριακο θα είμαι ερευνητική. Θα δώσω ευκαιρία και στους δύο». Για να διαπιστώσεις ποιος τελικά έχει αυτό το «κάτι» που έλεγε η Γαρμπή, γιατί. nothing else matters, που έλεγαν και οι Metallicca. Ήταν στην ίδια κασέτα.
