Της Μάρως Καρούση
Αποτελεί αδιαμφισβήτητα μία από τις εξυπνότερες, πιο καλογυρισμένες και πιο mind trap σειρές, στην ιστορία της τηλεόρασης και του κινηματογράφου.
Φυσικά και αναφερόμαστε στο κορυφαίο Black Mirror, ένα βρετανικό εγχείρημα που ονομάστηκε μίνι sci-fi σειρά, αλλά προέκυψε ως mega τηλεοπτικό υπερθέαμα.
Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στους δέκτες μας, ένα ήταν το σίγουρο… έκανε εντύπωση. Σε πολλούς δεν άρεσε, άλλοι ξετρελάθηκαν, άλλοι προβληματίστηκαν, άλλοι τρόμαξαν. Αλλά το main point του Black Mirror ήταν αυτό, ότι ήρθε και έκανε τόσο αισθητή την παρουσία του γιατί δεν έμοιαζε με καμία μα με καμία άλλη σειρά.
Κάποια στιγμή θα κάνουμε μια μνεία στα πιο επικά επεισόδια που μας χάρισε αυτή η σειρά, όπως το Hang the Dj ή to White Christmas που από πολλούς έχει ψηφιστεί και ως το καλύτερο ever επεισόδιο της σειράς, όμως εδώ είμαστε για άλλο λόγο.
Χωρίς κάποια ιδιαίτερη προειδοποίηση, το Netflix έκανε release στις 28 Δεκεμβρίου μια Black Mirror ταινία, αντί για μια σεζόν επεισοδίων όπως ήταν το πιθανότερο.
Όχι όμως μια οποιαδήποτε ταινία, που μεταξύ μας όταν μιλάμε για αυτή την σειρά δεν θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε ταινία, αλλά μια διαδραστική, την πρώτη διαδραστική ταινία που πλέον αποφασίζεις εσύ για κάθε κίνηση, απόφαση και στιγμή, διαδραματιστεί μέσα σε αυτή.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το Bandersnatch όπως ονομάζεται η ταινία, εκτυλίσσεται σε μια πιο ’80s εποχή πεθαίνεις, με τις μουσικές, τα ντυσίματα, τα ρετρό στοιχεία στο πικ τους, και είναι ένα παιχνίδι που ο νεαρός Stefan, όντας προγραμματιστής θέλει να λανσάρει σε μια μεγάλη εταιρεία.
O ίδιος «κουβαλάει» ένα πολύ δύσκολο ψυχολογικό backround, αφού έχασε την μητέρα του όταν ήταν μόλις 5 και αυτό του έχει αφήσει πολλά συναισθηματικά κατάλοιπα και προς τον εαυτό του και προς τον πατέρα του.
Το παιχνίδι αυτό λοιπόν που θέλει να πουλήσει, βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο, το οποίο δεν έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά ανάλογα με το τι θα απαντήσεις σε συγκεκριμένες ερωτήσεις, διαφορετική θα είναι και η πορεία της ιστορίας. Αυτό ακριβώς θέλει να πετύχει και ο Stefan στο παιχνίδι που προσπαθεί να φτιάξει, να δώσει δηλαδή στον εκάστοτε παίκτη την δυνατότητα να αποφασίζει για το πώς θα κυλήσει το παιχνίδι.
Σας θυμίζει κάτι; Και εδώ θα ξεκινήσει ένας καταιγισμός από spoilers, οπότε προσοχή!
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ναι, ναι, αυτό ακριβώς κάνουμε και εμείς σε όλη την διάρκεια της ταινίας. Παίρνουμε από εξαιρετικά απλές αποφάσεις, που εμφανίζονται στο κάτω μέρος της οθόνης μας, όπως τι δημητριακά θα φάει για πρωινό, μέχρι τι θα κάνει με ένα πτώμα. Από το τι μουσική θα ακούσει μέχρι το αν θα αυτοκτονήσει στο πλαίσιο του ότι υπάρχουν εκατομμύρια παράλληλα σύμπαντα και ο θάνατος σε αυτό, δεν σημαίνει τίποτα.
Το Bandersnatch δεν έχει μπάρα χρόνου όπως έχουν όλα τα επεισόδια ή οι ταινίες.
Σου αναφέρει ότι το πιθανό σενάριο είναι να διαρκέσει 1 ώρα και 30 λεπτά, ενώ εάν επιλέξεις τις πιο συμβατικές θα λέγαμε απαντήσεις, η ιστορία σου θα τελειώσει στα 40 λεπτά. Εάν όμως θέλεις να εξερευνήσεις κάθε μα κάθε πιθανό σενάριο και να ξεκλειδώσεις όλα τα εναλλακτικά φινάλε, τότε περαστικά. Θέλεις κοντά στις 5 ώρες.
Σκέψου απλώς πως ο δημιουργός Charlie Brooker και ο σκηνοθέτης David Slade έχουν αποκαλύψει πως υπάρχουν τόσο καλά κρυμμένες σκηνές μέσα στο Bandersnatch, που ίσως κανείς να μην καταφέρει ποτέ να ξεκλειδώσει.
Το φινάλε της πρώτης να τονίσουμε διαδραστικής ταινίας του Netflix δεν είναι ένα λοιπόν αλλά 5. Εμείς δεν θα αναλύσουμε κάθε σενάριο και την εξήγηση του, αλλά τα 2 επικρατέστερα σύμφωνα με τον χαρακτήρα που έχει το Black Mirror ως wtf τηλεοπτικό προϊόν, και σύμφωνα με τα γούστα μας βρε παιδί μου.
Netflix
Προσωπικά το αγαπημένο μου γιατί υμνεί με τον καλύτερο τρόπο τα σουρεάλ και τεχνοφοβικά-τεχνολατρικά στοιχεία του Black Mirror σε όλο τους το μεγαλείο. Μόλις ο Stefan παθαίνει ένα mental breakdown και κοιτάζει ψηλά, φωνάζοντας να αποκαλυφθεί ποιος είναι αυτός που παίρνει αποφάσεις για τη ζωή του, σου βγαίνουν κάτω κάποιες επιλογές.
Μία από αυτές λέει Netflix και hell yeah θα την πατήσεις πρώτη γιατί λες ένα μεγάλο Ε;
Μέσα από την οθόνη του υπολογιστή του Stefan, απαντάμε ουσιαστικά εμείς ( ; ) ότι τον βλέπουμε από το μέλλον μέσω του Netflix και ότι αποφασίζουμε για αυτόν!
Εκείνος σοκαρισμένος πηγαίνει στην ψυχολόγο του να εξηγήσει όλο αυτό που γίνεται και εκείνη προσπαθώντας να βρει την λογική μέσα σε αυτό, του εξηγεί πως αν έπαιζε όντως σε ταινία, δεν θα ήθελε τα πράγματα να έχουν πιο δράση;
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και τότε ξεκινάει ο ύμνος του σουρεάλ, ή με μία σκηνή μάχης τύπου Tekken με την ψυχολόγο και τον πατέρα του που μπαίνει ξαφνικά μέσα στο ιατρείο (ναι ναι το ιατρείο του San Junipero) ή με, ναι ναι ναι, τον Stefan να προσπαθεί να πηδήξει από το παράθυρο και κάποιον να ακούγεται να λέει «Cut».
Ήταν όλα μια ταινία, το ιατρείο είναι ένα set και ο Stefan ένας ηθοποιός που υποδύεται αυτό τον ρόλο, χωρίς όμως να φαίνεται να το συνειδητοποιεί.
Modern Day Ending
Έξυπνη πλοκή, κλασσικό σκοτεινό, φρικιαστικό και κυνικό Black Mirror υλικό, ο Stefan έξαλλος με τον πατέρα του, θεωρώντας ότι τον χειραγωγεί ως πειραματόζωο από πολύ μικρή ηλικία, τον σκοτώνει με ένα τασάκι και μετά εμείς καλούμαστε να αποφασίσουμε αν θα θάψει το πτώμα στον κήπο ή αν θα το… τεμαχίσει.
Εάν επιλέξουμε το δεύτερο (ΤΙ-ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΕΙΜΑΣΤΕ-ΠΙΑ), τότε ο Stefan θα σπάσει τον τέταρτο τοίχο και θα φωνάξει σε εμάς το επικό «Oh come on», θα το κάνει, και ύστερα ανενόχλητος θα συνεχίσει να δημιουργεί το πολυπόθητο Bandersnatch, το οποίο εν τέλει παίρνει 5 αστέρια ως ένα καταπληκτικό παιχνίδι.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το mind trap έρχεται όμως στο σήμερα, όπου μία κυρία ονόματι Pearl Ritman, ναι ναι η κόρη του Colin του αστεριού της εταιρείας που ήθελε ο Stefan να μπει και το βασικότερο πρότυπο του, αποφασίζει να κάνει ένα reboot σε εκείνο το παιχνίδι του ’80 που ακούει στο όνομα Bandersnatch, αλλά με την μορφή ενός διαδραστικού παιχνιδιού για το Netflix…. Ω ναι!
Και εκεί που είμαστε ήρεμοι, καθόλου όμως, και λέμε ωραία άλλο ένα wtf που μας χαρίζει το Black Mirror, μας εμφανίζεται στο κάτω μέρος της οθόνης μας να πάρουμε μια απόφαση για την Pearl, με την ιστορία να επαναλαμβάνεται 35 χρόνια μετά. Creepy as hell ή όχι;
Περιληπτικά οι υπόλοιπες ιστορίες εστιάζονται στο ότι ο Stefan σκοτώνει τον πατέρα του και καταλήγει στην φυλακή μετά από μια σειρά αποφάσεων που πήραμε, με το παιχνίδι να κυκλοφορεί και να πηγαίνει καλά, στο ότι ανακαλύπτει πως ο πατέρας του τον είχε κάνει πειραματόζωο και όλη του η ζωή ήταν σκηνοθετημένη σαν άλλο Truman show και ένα ταξίδι στο χρόνο, όπου γυρίζει την μέρα που σκοτώθηκε η μητέρα του αφού εκτροχιάστηκε το τρένο που ήταν επιβάτης, με τον ίδιο ως παιδάκι να επιλέγει τελικά να την ακολουθήσει.
Η σκηνή τελειώνει με τον ίδιο να είναι ενήλικας στο γραφείο της ψυχολόγου του και έτσι απλώς να συνειδητοποιούν ότι πέθανε.
Ηonorable mention στο αν επέλεξες να ακολουθήσει τον Colin σε κάποια στιγμή της ιστορίας, η ψυχεδελική εμπειρία που έζησαν μετά την προτροπή του πρώτου να δώσει παραισθησιογόνα στον Stefan με σκοπό να ξεκλειδώσει το μυαλό του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τώρα, αν μας άρεσε;
Δυστυχώς ή ευτυχώς το Black Mirror μας έχει ανεβάσει τον πήχη εξαιρετικά ψηλά και οι προσδοκίες μας για την πρώτη interactive ταινία ήταν σίγουρα πολύ ανεβασμένες. Σίγουρα είναι κάτι πρωτόγνωρο και εξαιρετικά μοναδικό ότι για πρώτη φορά παίρνεις αποφάσεις εσύ για το πώς θα κυλήσει μια ταινία, αλλά εν τέλει όλα μένουν εκεί.
Η ιστορία δεν είναι από μόνη της πολύ δυνατή και σίγουρα δεν θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα σε υπόλοιπα επεισόδια του Black. Το να επιλέγεις ανά 3 με 5 λεπτά καταντάει κάπως κουραστικό και εάν δεν κάνεις τις «σωστές» επιλογές δεν θα μάθεις ποτέ τα υπόλοιπα σενάρια εάν δεν την ξαναδείς από την αρχή.
Ένα τεράστιο φυσικά μπράβο στα βήματα προόδου που κάνει το μεγαθήριο Netflix ως προς τα μονοπάτια που ακολουθεί για τη συνεχή εξέλιξη της μυθοπλασίας στην τηλεόραση, όμως το Black Mirror Bandersnatch, έπεσε στην ίδια την παγίδα του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Εστίασε όλον τον ενθουσιασμό στο να υπάρχει αυτή η διάδραση θεατή και σειράς με τις επιλογές, που «κατάπιε» την βασική ιστορία και το τι θέλει να πει.
Άλλωστε αν κάτι έχει αυτή η σειρά είναι τα μηνύματα που περνάει στο τέλος και οι εκφράσεις που αφήνει στο πρόσωπο μας, με ένα τεράστιο -ΤΙ-ΕΝΝΟΕΙΣ-ΤΩΡΑ;!
Εάν αυτή η ταινία είναι ο προάγγελος μιας νέας εποχής Netflix για το Mirror, τότε πολύ καλώς έγινε και αναμένουμε τα υπόλοιπα επεισόδια – ταινίες με τεράστια χαρά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Εάν όμως έγινε για χριστουγεννιάτικο δώρο της σειράς σε εμάς, η σύγκριση με το White Christmas του 2014, και το τι το τεράστια -ΤΙ-ΕΝΝΟΕΙΣ-ΤΩΡΑ, το τι συναισθήματα και τι ψυχικά και νοητικά μπερδέματα μας προκάλεσε εκείνο το επεισόδιο, δεν θα το βρει κερδισμένο σε καμία περίπτωση.
