Παγκόσμια Ημέρα Ανθρώπων με Αναπηρία: Δύο συγκλονιστικά βίντεο που θα αλλάξουν για πάντα τον τρόπο που σκέφτεσαι

Εικόνες - γροθιά στο στομάχι.
Παγκόσμια Ημέρα Ανθρώπων με Αναπηρία: Δύο συγκλονιστικά βίντεο που θα αλλάξουν για πάντα τον τρόπο που σκέφτεσαι

Της Μάρως Καρούση

Η 3η ημέρα του Δεκέμβρη είναι μια μέρα που πρέπει να μνημονεύεται κάθε στιγμή της ζωής μας, κάθε φορά που απελπιζόμαστε και σκεφτόμαστε να παρκάρουμε στους χώρους που προορίζονται για άτομα με αναπηρία, που καθόμαστε στις θέσεις τους στα μέσα μαζικής μεταφοράς, που οδηγούμε άθελα μας αυτούς τους ανθρώπους στην περιθωριοποίηση και τη στέρηση συμμετοχής στις «κανονικές» για εμάς δραστηριότητες.  

3 Δεκεμβρίου λοιπόν είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρώπων με Αναπηρία και ας προσπαθήσουμε επιτέλους πια να αλλάξουμε τη στάση μας και να τους δώσουμε τα δικαιώματα τους για ισότιμη εκπαιδευτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική καθημερινότητα.  

Η αναπηρία έρχεται από το ρήμα «πηρώ» που σημαίνει έλλειψη αρτιότητας

Παρόλα αυτά, το αξιοπερίεργο είναι πως αυτά τα άτομα είναι που έχουν εκατό τοις εκατό την αρτιότητα σε όλο της το μεγαλείο, γιατί κατορθώνουν να μετατρέψουν το υποτιθέμενο ελάττωμά τους σε προτέρημα.  

Στο μυαλό πολλών ανθρώπων, αναπηρία ίσον αδυναμία και πλήρης ανικανότητα. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη πικρία στον ανθρώπινο νου από το να υποτιμήσει  έστω και για μια στιγμή έναν άνθρωπο με αναπηρία είτε νοητική είτε σωματική, ένα άτομο που κατορθώνει το ακατόρθωτο και δεν το χρησιμοποιώ ούτε στο ελάχιστο με συναισθηματικό φορτίο.

Είναι γνήσια μαγεία, το να παρατηρείς έναν τυφλό άντρα να σπουδάζει, να ερωτεύεται, να κάνει παιδιά, μία κοπέλα με ένα πόδι να ακολουθεί το όνειρό της και να γίνεται χορεύτρια, μια μαμά κωφάλαλη να μεγαλώνει με τον πιο άρτιο τρόπο τα παιδιά της.

Είναι απλώς μαγεία. 

Δεν θέλω να σταθώ στις αδικίες της Πολιτείας απέναντι σε αυτά τα άτομα, όπως λόγου χάρη ότι δεν υπάρχουν ράμπες για να κινηθούν με τα αναπηρικά αμαξίδια, γιατί είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς και τις βλέπεις καθημερινά.  

Θέλω να σταθώ σε αυτά που μπορούμε να αλλάξουμε εμείς, όπως το να σταματήσουμε επιτέλους να παρκάρουμε στις θέσεις τους, να σταματήσουμε να κλείνουμε την ειδική γράμμωση που βοηθάει τους μη βλέποντες στα πεζοδρόμια, να αποβάλλουμε τον οίκτο και την συμπόνια ως αποκλειστικά αισθήματα για αυτά τα άτομα και να μην τα θυμόμαστε μόνο στους Παραολυμπιακούς αγώνες που ξυπνά το εθνικό φρόνημα.  

Με αφορμή λοιπόν αυτή τη μέρα ας δούμε δύο συγκλονιστικά βίντεο από έναν φιλανθρωπικό οργανισμό στην Ελβετία την Pro Infirmis, τα οποία σε εισάγουν με τον πιο ουσιαστικό τρόπο στο ότι όλοι είμαστε ίσοι, ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι με ειδικές ανάγκες αλλά με ειδικές ικανότητες και ότι δεν πρέπει να περιθωριοποιούμε κανέναν θεωρώντας πως είμαστε καλύτεροι, γιατί στην ουσία ποιος ορίζει τι είναι φυσιολογικό; 

Το πρώτο έχει μότο «Γιατί ποιος είναι τέλειος;» και σπάει τα πρότυπα των αναλογιών από τις συμβατικές κούκλες βιτρίνας, αντικαθιστώντας τες με τα ατελή φαινομενικά σώματα, ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.  

Το δεύτερο ακολουθεί ένα κοινωνικό πείραμα με μότο «Έλα πιο κοντά» και τοποθετεί σε μια κεντρική πλατεία τον 28χρονο Fabian Bischoff, έναν άνθρωπο με νοητική υστέρηση, μεταμφιεσμένο με ένα κουστούμι ενός πολύ γλυκού αρκούδου που ανοίγει τα χέρια του στον κόσμο γύρω για να τους αγκαλιάσει.

Ο κόσμος ανταποκρίνεται με εγκάρδιο τρόπο και το αποτέλεσμα συγκλονίζει. Ο άντρας βγάζει τη στολή του αρκούδου, κοιτάει την κάμερα και αναρωτιέται «Χρειάζεται να μεταμφιεζόμαστε για να ερχόμαστε πιο κοντά;» 

Για πες λοιπόν, χρειάζεται;