Οι αλήθειες που ήρθε η ώρα να πεις στη μαμά σου

Άκου μαμά...
Οι αλήθειες που ήρθε η ώρα να πεις στη μαμά σου

Της Μάρως Καρούση 

Μαμά και κόρη. Μια σχέση που θα περάσει από (εκατόν)40 κύματα αλλά παρόλα αυτά δεν θα άλλαζες ούτε μισή φουρτούνα που διανύσατε μαζί.

Αποτελεί τον πυρήνα της προσωπικότητας που έχτισες,  γιατί πολύ απλά, η μαμά για ένα κορίτσι είναι όλοι οι ρόλοι μαζεμένοι σε έναν άνθρωπο. Γιατρός, προστάτης, στυλίστας, κολλητή, ώμος για να κλάψεις, αγκαλιά για να χαρείς, και τόσα, τόσα άλλα.  

Πόσα νοήματα περιλαμβάνει μέσα της η λέξη «μαμά». Πόσες φορές την έχεις χρησιμοποιήσει για σημαντικούς και ασήμαντους λόγους; Δεν μπορώ να σου απαντήσω με ακρίβεια, για αυτό θα πω πολλές. Πόσες φορές, όμως, απάντησε εκείνη στα σημαντικά και ασήμαντα σου καλέσματα; Εδώ μπορώ να σου απαντήσω με ακρίβεια, όλες.

Η ανήλικη, μικρή εκδοχή του εαυτού σου θεωρούσε, και πολύ φυσιολογικά θα λέγαμε, πως ό,τι θυσίες έγιναν, όσα λόγια ειπώθηκαν και ό,τι πράξεις συνέβησαν από την πλευρά της μαμάς, ήταν δεδομένες.

Η ουσιαστικά ενήλικη εκδοχή σου, καταρρίπτει το manual του -πώς-να-γίνεις-ο-τέλειος-γονιός- , δικαιολογεί τη μαμά σου σε τόσα και άλλα τόσα και της «χρωστάει» μερικές αλήθειες που ήρθε η ώρα να ακουστούν δυνατά.

Λοιπόν μαμά…

«Σε ευχαριστώ που για σένα ήμουν πάντα το νούμερο ένα»

Ίσως από τις μεγαλύτερες αλήθειες που μπορείς να πεις στη μαμά σου, γιατί μέσω αυτού, έμαθες να παλεύεις με όλα σου τα όπλα και όταν πέφτεις να έχεις πάντα κάποιον να σε σηκώνει.

Γιατί ό,τι και να κατάφερνα, είτε έβγαινα πρώτη είτε τελευταία, στα μάτια σου ήμουν για την κορυφή και αυτό έφτανε. Γιατί με έμαθες πως πάνω από όλα μετράει να προσπαθήσεις μέχρι εκεί που αντέχεις και όλα τα άλλα έρχονται. 

Οι αλήθειες που ήρθε η ώρα να πεις στη μαμά σου

«Σε ευχαριστώ που ήσουν αυστηρή όταν έπρεπε»

Μπορεί να μην το έβλεπα ως λογικό τότε και να θύμωνα και να τσακωνόμασταν, όμως με έμαθες τα όρια, τα πρέπει, ενώ εσένα δεν σε είχε εκπαιδεύσει κανείς για αυτό.  

«Τελικά αυτός δεν ήταν για μένα»

Η μάνα είναι ο ορισμός της ανιδιοτελούς αγάπης. Τι εννοώ. Δεν θέλει (και δεν αντέχει) να σε βλέπει στεναχωρημένη, οπότε οτιδήποτε απειλεί το χαμόγελό σου και φτάσει στα ραντάρ της, θα το εντοπίσει και θα το δηλώσει.

Και ακόμα και αν είσαι πολύ ερωτευμένη και δεν βλέπεις μπροστά σου τι είναι σωστό και τι λάθος, η μαμά σου με έναν μαγικό τρόπο θα το βρει και θα είσαι τυχερή αν στο πει. Και αν στο πει, νευρίασε, φώναξε, πες της -γιατί-ανακατεύεσαι- αλλά όταν βγει αληθινή, πρόλαβε την και πες της «Μου τα ‘λεγες μαμά».  

«Είχες σε όλα δίκιο»

Αυτό είναι κάτι που δεν θα εξηγηθεί με λογικό τρόπο ποτέ, αλλά όλες οι μαμάδες έχουν πιθανότατα το χάρισμα. Σε ό,τι μου είπες, στα προαισθήματα, στους φόβους, στις συμβουλές σου, αποδείχτηκε πως βγήκες σωστή.  

«Με ανέχεσαι στις χειρότερες στιγμές μου»

Ο κανόνας για την μάνα, είναι πως οφείλει να σε αντέξει ό,τι και αν της πεις, σε οποιαδήποτε φάση και να είσαι, είτε αυτό συνεπάγεται νεύρα και εκρηκτικούς επαναστατικούς μονολόγους, είτε βαριές κουβέντες που μετανιώνεις αυτόματα.

Οι αλήθειες που ήρθε η ώρα να πεις στη μαμά σου

Μαμά, δεν είσαι υποχρεωμένη να ανεχτείς τίποτα από αυτά αλλά το κάνεις και το κάνεις σπουδαία. Μιλάς όταν πρέπει, δεν με κρίνεις ποτέ και δεν με αναγκάζεις να απολογηθώ για τίποτα. Είσαι ο πιο γλυκός συναισθηματικός σάκος του μποξ που θα συναντήσει ποτέ άνθρωπος. 

«Είχε κρύο εκείνη τη μέρα»

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κλισέ για μια μάνα από το «Ζακέτα να πάρεις». Κι εσύ γελώντας την φορούσες και αμέσως μόλις απομακρυνόσουν από το βλέμμα της, την έβγαζες. Και τι κατάλαβες; Ο ήλιος με δόντια -που λένε οι μαμάδες μας- υπάρχει και παραμονεύει να σε ρίξει με μια, το λιγότερο, εποχιακή ίωση. Και σε έριξε. Και ποιος σε φρόντισε τελικά; 

«Τελικά όλα καλά πήγαν»

Δεν έβγαζε ποτέ νόημα αλλά εσύ το έλεγες συνέχεια. Σε όσες φορές στεναχωριόμουν που κάτι δεν πήγαινε όπως το ήθελα, εσύ με έμαθες να είμαι αισιόδοξη, λέγοντας πως «Έλα όλα καλά θα πάνε». Και ξέρεις κάτι μαμά, όντως πήγαν.  

«Είμαι περήφανη για σένα»

Ωπ, τι έγινε εδώ; Αυτή είναι ατάκα μαμάς και της την πήραμε έτσι απροκάλυπτα; Ας αλλάξουν λίγο οι ρόλοι και ας σου πω, πως είμαι περήφανη για αυτό που είσαι.

Για όσες φορές δεν «έσπασες» που σου μίλησα άσχημα, για όσες φορές κρατήθηκες να μου πεις «στα ‘λεγα», για όσες φορές δεν με άφησες να φάω junk food και η υγεία μου τώρα είναι μια χαρά, για όλες τις φορές που με μεγάλωσες σωστά και πλέον βλέπω με έναν μαγικό τρόπο το καλό στους ανθρώπους.  

Και σε ευχαριστώ γιατί θα τα ξανάκανες όλα από την αρχή…