Τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που τα παρατούν όλα για έναν έρωτα

Μήπως τα έχεις κι εσύ;
Τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που τα παρατούν όλα για έναν έρωτα

Της Μάρως Καρούση

Κλισέ! Αριστουργηματικά δομημένα και άρτια τοποθετημένα στα πιο ροζ κουτιά του εγκεφάλου μας… εκείνες οι κινηματογραφικές σκηνές που μηδενίζεις την απόσταση, επισκέπτεσαι στην άλλη άκρη του κόσμου εκείνον και λες από μέσα σου «σκηνή ένα, λήψη πρώτη, πάμε». Ναι, ωραία τα σενάρια μέχρι εδώ, αλλά ποιος το κάνει αυτό ρεαλιστικά;

Η αλήθεια είναι πως όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε κάνεις βαρυσήμαντες δηλώσεις. Ειδικά εκεί που γνωρίζεις τον πρώτο σου έρωτα, καμία πρεμιέρα δεν θύμισε ποτέ τις πρόβες σου.

Είναι εκείνη η στιγμή που νιώθεις αυτές τις χιλιοειπωμένες πεταλούδες και έχεις και δωράκι την πιο γλυκιά άγνοια κινδύνου. Και δεν αισθάνεσαι πως είναι λάθος το να μην διακρίνεις τον πραγματικό έρωτα ανάμεσα στις τόσες απομιμήσεις του γιατί δεν θα σε κρίνει ποτέ για αυτό ο συναισθηματικά ενήλικος εαυτός σου.

Το θέμα όμως είναι, υπάρχουν όντως εκείνοι οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό ξανά και ξανά;

Και το κάνουν γιατί ζουν μέσα από την έννοια του έρωτα ή απλά γουστάρουν εκείνη την γλυκόπικρη αίσθηση του δύσκολου;

Οι άνθρωποι που ερωτεύονται με όλο τους το είναι, πάντα λάτρευαν τη θυσία και όλο το δράμα που αυτή κουβαλάει, για αυτό ίσως και να έμαθαν. Να αγαπούν τις δυσκολίες και όχι το εύπεπτο  happy end.

Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που θα σου πουν στις πιο δύσκολες στιγμές «μα έλα, χαμογέλα λίγο περισσότερο και ίσως τους δεις την πιο βροχερή μέρα, να τρέχουν έξω χωρίς ομπρέλα, έτσι, γιατί η ψυχή τους είναι «κινηματογραφική» και κάπως ανήλικη.

Αυτοί, φίλη μου, είναι οι άνθρωποι που θα ταξίδευαν μέχρι την άλλη άκρη της γης για τον έρωτά τους ξανά και ξανά, γιατί αν δεν έχεις και λίγη τρέλα δεν το κάνεις αυτό, δεν βγαίνεις τόσο εύκολα εκτός σεναρίου.

Και αν σκεφτείς καλά και προσπαθήσεις να δεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους, ίσως καταλάβεις πως αυτά τα μακρινά τους ταξίδια, είναι καθαρά προσωπικά… και τα μίλια που θα διανύσουν, τα διανύουν μόνο για αυτούς.

Μα και αν δεν βγει… «Frankly my dear they don’t give a damn».